Jouke
Rapid Responder
Als hij niet voor Ambulancezorg Groningen door de provincie rijdt, is Jouke (41) graag in beweging. Hij geeft de voorkeur aan wandelen, hiken, klimmen, wielrennen en spendeert graag tijd met vrienden. Jouke werkt 17 jaar bij Ambulancezorg Groningen, waarvan tien jaar als Rapid Responder.
‘Eigenlijk ben ik een beetje in het vak gerold. Ik wist niet zo goed wat ik moest gaan studeren en heb toen maar voor verpleegkunde gekozen. Na mijn studie ben ik eerst op de afdeling cardiologie van het UMCG gaan werken, maar daar voelde ik me niet helemaal op mijn plek. Toen er een vacature voorbij kwam op de spoedeisende hulp ben ik daar aan de slag gegaan en dat paste veel beter bij mij. Op de spoedeisende hulp ontdekte ik dat mijn analytisch vermogen en behoefte aan zelfstandigheid veel meer tot hun recht kwamen. Toen ik daarna een vacature in de ambulancezorg zag, twijfelde ik geen moment. De eigenschappen die mij al aanspraken op de spoedeisende hulp zag ik nog meer in de functie van ambulanceverpleegkundige: de zelfstandigheid, het differentiaal diagnosticeren, de snelheid en het adequaat reageren in acute zorgsituaties. Het werk bij Ambulancezorg Groningen was voor mij een schot in de roos. Ik was nog maar 25 toen ik hier begon. En hoewel ik even mijn plek moest vinden, vond ik het zo leuk dat ik in die beginperiode graag extra werkte.’
De unieke rol van Rapid Responder
‘Bij Ambulancezorg Groningen heb ik een combinatiebaan. Ongeveer 20% van de tijd doe ik diensten als ambulanceverpleegkundige op de ambulancewagen. Maar het grootste deel ben ik actief als Rapid Responder. De Rapid Responder is een ambulanceverpleegkundige die solo op pad gaat naar meldingen. Als de omstandigheden dat toelaten, doe ik dat op de ambulancemotor. Op winterse dagen met gladheid of bij regenachtige en donkere omstandigheden gebruik ik de ambulanceauto. Het grote verschil met reguliere ambulancezorg is dat de Rapid Responder geen vervoerscapaciteit heeft. De Rapid Responder is gericht op het bieden van acute zorg ter plekke, maar wordt ook ingezet voor het ondersteunen van ketenpartners zoals huisartsen of artsen van de Levenseindekliniek.’
Praten over de naderende dood
‘Als Rapid Responder word je regelmatig ingeschakeld om infusen aan te leggen. Soms moet je bijvoorbeeld een arts helpen die het infuus er niet in krijgt. Een bijzondere taak is het aanleggen van infusen voor euthanasie. Ik kom dan alleen om een infuus te prikken, maar zit zo nog een half uur te praten over de naderende dood, of het leven dat voorbij is. Dat zijn situaties die diepe indruk kunnen maken. Het is bijzonder om mensen op zo’n moment bij te staan en hen een gevoel van rust te geven. Soms zijn mensen heel ontspannen, bijna opgetogen. Maar ik moet naderhand ook weleens even bijkomen. Als het bijvoorbeeld gaat om een ouder met jonge kinderen. Iemand die nog lang niet klaar was met het leven.’
Ambulancezorg in een ander jasje
‘Er wordt weleens gedacht dat het werk van de Rapid Responder wezenlijk verschilt van dat van een reguliere ambulanceverpleegkundige. Maar het is in de kern reguliere ambulancezorg, maar dan in een andere vorm. We bedienen een specifieke markt en spelen in op logistieke en acute uitdagingen. Het gaat uiteindelijk om hetzelfde doel: zorg bieden op het moment dat het er echt toe doet. Een gemiddelde werkdag begint met het controleren van mijn voertuig. Daarna meld ik me bij de meldkamer en wacht ik op meldingen. De aard van de meldingen verschilt enorm: van hartfilmpjes maken bij de huisarts tot situaties waarin ik inschat of ambulance vervoer nodig is. Soms kom ik terecht in verhitte discussies met mensen die ambulance vervoer eisen, terwijl dat niet altijd nodig is. Dat kan vermoeiend zijn, maar het hoort erbij.Het werken als Rapid Responder vraagt wel van je dat je graag alleen op pad gaat en dat je een groter adaptief vermogen hebt. Je moet het immers met je eigen twee ogen doen. Je hebt geen collega die de omgeving voor je in de gaten houdt.En soms is het ook weleens saai. Als je bijvoorbeeld paraat moet staan in een regio waar de ambulances allemaal onderweg zijn en je rijdt langere tijd alleen rond.’
Een gevoel van vrijheid
‘Ik voel me het meest in mijn element als ik op een mooie, droge dag als Rapid Responder op de motor door de provincie rijd en volop meldingen voor verschillende soorten ritten krijg. Die afwisseling, het lekker druk bezig zijn, in combinatie met het motorrijden geeft een extra dimensie aan mijn werk. Motorrijden is al van jongs af aan een hobby van mij. Dat gevoel van vrijheid voegt echt wat toe aan mijn dagelijkse werk.De motor waarop ik rijd is een speciaal aangepaste BMW, vergelijkbaar met de motoren van de politie. Het voertuig is uitgerust met een uitgebreid navigatiesysteem en tools die het werken als Rapid Responder mogelijk maken. Als er een spoedmelding binnenkomt, zie ik direct de locatie en details van de patiënt. Dat maakt mijn werk niet alleen efficiënter, maar ook veiliger.’
Onderdeel van een groter geheel
‘Hoewel ik voornamelijk werk als solist, ben ik onderweg en bij terugkomst op de basis altijd onderdeel van een groter geheel en hoor ik bij het team. Het werk als Rapid Responder vraagt veel zelfstandigheid en dat is ook wat mij zo trekt aan dit werk, maar ik voel me zeker verbonden met mijn collega’s, ook omdat ik natuurlijk ook diensten samenwerk op de reguliere ambulance. Ik heb mij vanaf het begin af aan prettig gevoeld binnen de organisatie Ambulancezorg Groningen. De laatste jaren zijn er wel wat veranderingen binnen de organisatie geweest, wat soms voor onrust zorgde. Maar voor mij heeft de samenwerking en het gedeelde doel altijd centraal gestaan.’
Betekenisvolle zorg
‘Dat je iets kunt betekenen voor een ander op een cruciaal moment, dat je acute zorg kunt bieden: daaruit haal ik zingeving in mijn werk. Sommige van die cruciale momenten blijven je ook altijd bij of raken je dieper dan anderen. Zo zal ik nooit vergeten dat we werden opgeroepen voor de reanimatie van een pasgeborene die het zwaar had na de bevalling. We konden het kindje stabiliseren, maar het moest naar het ziekenhuis. Toch hebben we er toen voor gekozen het voor een kort moment bij de moeder op de borst te leggen zodat ze elkaar even konden voelen. Daar kregen we later van de moeder een groot compliment voor. Dat je op zo’n moment het verschil kunt maken, dat vind ik geweldig. Mijn werk als ambulanceverpleegkundige en Rapid Responder is een unieke combinatie van vrijheid, verantwoordelijkheid en betekenisvolle zorg. Elke dag brengt nieuwe uitdagingen, maar ook de kans om levens te raken, en dat is wat dit werk voor mij zo bijzonder maakt.’